Publikacja dotyczy wybranych sfer funkcjonowania psychospołecznego uczniów dyslektycznych kończących VII klasę szkoły podstawowej tj. samooceny, statusu socjometrycznego oraz zachowania. Książka składa się z siedmiu rozdziałów. Rozdział pierwszy dotyczy dysleksji, specyficznych trudności w uczeniu się, trudności w uczeniu się, zaburzeń uczenia się. Przedstawiono w nim kwestię różnicowania dysleksji, trudności w uczeniu się nie będących dysleksją (dyskalkulia), oraz współwystępujących zaburzeń (zespół zaburzeń uwagi i nadpobudliwości psychoruchowej - ADHD, zaburzenia zachowania - CD, ODD, leworęczność, zaburzenia emocjonalne oraz niewłaściwe stosunki w rodzinie dziecka); etiologię i fenomenologię tych zaburzeń.
Rozdział drugi prezentuje konsekwencje psychospołeczne dysleksji ujawniające się zaburzeniami przystosowawczymi w zakresie samooceny, statusu socjometrycznego i zachowania badanych. Zaprezentowano w nim przegląd badań nad samooceną, statusem socjometrycznym oraz zaburzeniami w zachowaniu uczniów z dysleksją oraz uczniów mających trudności w uczeniu się, prowadzonych w Polsce i na świecie.
Rozdział trzeci obejmuje zagadnienia metodologiczne. Dotyczy sformułowanych problemów, pytań i hipotez roboczych, zastosowanej procedury metodologicznej i technik badawczych oraz organizacji badań własnych, tj. przyjętych kryteriów doboru do grupy podstawowej oraz charakterystyki badanych grup.
Kolejne trzy rozdziały zawierają analizę statystyczną i interpretację uzyskanych wyników w odniesieniu do właściwości samooceny badanych w zakresie ich ja realnego, ja idealnego, rozbieżności pomiędzy ja realnym i ja idealnym oraz percepcji własnej osoby; ich statusu socjometrycznego, poziomu akceptacji społecznej i uspołecznienia oraz nasilenia zaburzeń w zachowaniu.
Rozdział siódmy jest próbą refleksji nad wynikami badań własnych. Przedstawiono w nim mechanizmy, mogące wyjaśniać przyczyny stwierdzonych prawidłowości. Zaprezentowano dwa modele zależnościowe. Pierwszy z nich dotyczy procesu naznaczania społecznego ucznia ze specyficznymi trudnościami w nauce. Drugi model zależnościowy jest oparty na koncepcji komunikacji wielo-kanałowej i podejściu eko-systemowym zaproponowanym przez P. Garnera i C. Gainsa. Na modelu tym zobrazowano mechanizm powstawania zaburzeń przystosowawczych u uczniów dyslektycznych. Przedstawione modele interakcyjne stanowią inspirację do poszukiwania środków profilaktycznych.