Priorytety w tyflopedagogice według RNIB

RNIB określa sześć priorytetów dla tyflopedagogiki XXI wieku. Pierwsze trzy odnosi się do podnoszenia jakości życia ludzi niepełnosprawnych wzrokowo, a trzy pozostałe dotyczą doskonalenia sposobów działania przez RNIB.

  1. Promowanie integracji społecznej, inkluzji, włączania oraz walka z dyskryminacją i wykluczeniem społecznym (zwiększanie wiedzy w zakresie potrzeb niepełnosprawnych wzrokowo, oddziaływanie na negatywne postawy społeczeństwa wobec niepełnosprawności, wywieranie nacisku na decyzje podejmowane przez władzę w zakresie ochrony zdrowia, edukacji, polityki społecznej i zatrudnienia).
  2. Udzielanie wsparcia w odpowiednim czasie i profilaktyka (promowanie zdrowia, rzetelna informacja o diagnozie okulistycznej, pomoce optyczne, kursy rehabilitacyjne, dostosowanie otoczenia do nauki lub pracy, np. dostosowanie warunków pracy i nauki pod względem oświetlenia).
  3. Pomaganie w stopniowym osiąganiu niezależności poprzez podwyższanie poziomu dostępności informacji dla niewidomych i niedowidzących (dążenie do tego, by współczesne systemy informacyjne i komunikacyjne, w szczególności te wykorzystujące osiągnięcia najnowszej techniki, były dostępne dla wszystkich ludzi zarówno niepełnosprawnych, jak i pełnosprawnych).
  4. Jeszcze silniejsze niż dotychczas koncentrowanie się na samej osobie niepełnosprawnej wzrokowo i jej potrzebach (wzbogacanie poziomu wiedzy, umiejętności specjalistów; dążenie do wyrównywania szans niewidomych i słabowidzących w „świecie urządzonym dla pełnosprawnych”, rozpoznanie zróżnicowanych potrzeb edukacyjnych i psychicznych osób z uszkodzeniami wzroku, traktowanie podmiotowe osoby z niepełnosprawnością wzrokową).
  5. Społeczeństwo, kultura i struktura organizacyjna (rozwijanie sieci wierzycieli, personelu specjalistycznego i wolontariatu; oddziaływanie na kulturę społeczeństwa tak, aby promować skuteczne współdziałanie i współpracę wszystkich podmiotów zainteresowanych pomocą osobom z niepełnosprawnością wzrokową).
  6. Zwiększanie nakładów finansowych na rehabilitację i edukację niewidomych i niedowidzących oraz podwyższanie świadomości tyflologicznej całego społeczeństwa (stopniowe wprowadzanie zasad marketingu przez RNIB w celu pozyskiwania środków ekonomicznych na własną działalność, popularyzacja problematyki tyflologicznej za pomocą internetu i telewizji).

Zaprezentowane priorytety przekonują nas o tym, że w tyflopedagogice przyszłości pełne uczestnictwo będące kluczem do pełnego włączania, personalizm, humanitaryzm (niepełnosprawny nie jest klientem czy też pacjentem, ale podmiotem, osobą, człowiekiem); technologia komputerowa oraz marketing mogą odgrywać znaczącą rolę.

LITERATURA:

Bruce I., Hadi F. (2000). RNIB: Beyond 2000. The British Journal of Visual Impairment,18, 106-110.