CO WIDZĄ LUDZIE NIEWIDOMI?
To ile dana osoba może widzieć zależy od wielu czynników, ale najważniejszym z nich jest to w jaki sposób funkcjonują jej oczy. Oczy niektórych ludzi funkcjonują wyjątkowo dobrze, gdy zarazem innych nie funkcjonują wcale. Większość ludzi "znajduje się pomiędzy" tymi dwoma rodzajami funkcjonowania wzrokowego, chociaż ludzie młodzi mają tendencje, aby mieć lepszy wzrok niż starsi. W przybliżeniu 1 na 12 mężczyzn i 1 na 250 kobiet ma ślepotę na barwy. Większość nie odróżnia czerwonego i zielonego, a barwy te mogą wydawać im się szare. Mniejsza liczba ludzi nie odróżnia żółtego od niebieskiego, a niektórzy mają kłopoty z rozpoznawaniem czerwonego i brązowego lub niebieskiego i zielonego. Niektórzy noszą okulary lub szkła kontaktowe, ponieważ ich wzrok nie jest bardzo dobry. Nosząc okulary mogą oni widzieć tak dobrze, albo prawie tak dobrze jak ludzie mający dobry wzrok. Niektórzy ludzie mają bardzo słabiutki wzrok, albo nie mają go wcale. Nawet nosząc okulary nie są oni w stanie widzieć tak jak ludzie z dobrym wzrokiem. Tę grupę określa się mianem "ludzi niewidomych, słabowidzących". Pojęcie słabowidzenie lub słabowzroczność oznacza w tym wypadku, że oko nie funkcjonuje bardzo dobrze.
Ludzie słabowidzący widzą w bardzo różnym zakresie, ponieważ ich widzenie jest pogorszone w różnych stopniach. Niektórzy ludzie mają wzrok bardziej pogorszony niż inni.
Grupę osób z pogorszonym widzeniem można podzielić na dwie mniejsze grupy:
- te osoby, które są niewidome,
- te osoby, które są niedowidzące i szczątkowowidzące.
Ta druga grupa jest najliczniejsza, a szczątkowe widzenie i niedowidzenie odnoszą się do widzenia niekompletnego. "Niedowidzieć" znaczy widzieć "wycinkowo", "cząstkowo".
Pierwsza grupa jest najmniej liczna.
Większość ludzi, którzy są niewidomi może obecnie widzieć, ale w obrazie, który odbierają jest wiele ograniczeń. Tylko jedna osoba na pięć niewidomych nie widzi nic. Pozostała czwórka ma zachowane użyteczne resztki widzenia. Zakres zachowanych resztek widzenia jest różny u każdej osoby.
WHO definiuje ślepotę jako niezdolność do rozróżnienia palców u ręki z odległości 3 metrów lub mniejszej.
W Wielkiej Brytanii osobę rejestruje się jako niewidomą, gdy jest ona niezdolna do odczytywania liter na samej górze tablicy okulistycznej w tradycyjnym teście do badania ostrości widzenia, z odległości 6 metrów, nosząc nawet w okulary.
Niektórzy ludzie mogą odczytać litery z górnego wiersza z tej odległości, ale mają bardzo ograniczone pole widzenia, co czyni ich "na tyle niesprawnymi wzrokowo, że są oni uważani także za niewidomych".