KRÓTKI PRZEWODNIK O ŚLEPOCIE
Dziękujemy za kontakt z RNIB. Na tej
stronie jest zawarte streszczenie odpowiedzi na niektóre pytania dotyczące
ślepoty, które są nam regularnie zadawane wraz z niektórymi interesującymi
zagadnieniami, które pomogą ci zrozumieć znaczenie utraty wzroku.
Duża liczba publikacji i ulotek informacyjnych
dotyczących specyficznych aspektów inwalidztwa wzroku jest dostępna na
żądanie z Urzędu Społecznej Edukacji przy RNIB. Większe zamówienia, (więcej
niż 5 odbitek) powinny być wysyłane na adres:
Customer Services, RNIB, PO Box 173,
Peterborough PE20WS tel. 0733-370777.
Jeśli jest jakaś dziedzina ślepoty,
którą chciałbyś zgłębić powinieneś skontaktować się z RNIB REFERENCE
LIBRARY, 224 Great Portland Street, London W1N6AA, tel. 071-388 1266
Jeżeli jesteś osobą niewidomą, to możesz
zechcieć zamówić kopię naszych mających się ukazać w przyszłości publikacji
Sightwise. Publikacja ta zawiera szczegółowy wykaz organizacji
i usług, które istnieją, aby pomagać ludziom z uszkodzonym wzrokiem, a
także ich rodzinom i znajomym, przyjaciołom. Będzie dostępna w dużym
druku, brajlu, alfabecie Moona i na taśmie magnetofonowej od działu Usług
dla Klientów RNIB.
Możesz zechcieć także kupić kopię
podręcznika In touch ("W kontakcie"), która jest także dostępna we wszystkich
powyższych formach. Jest to poszerzony podręcznik, poradnik dotyczący usług
świadczonych dla ludzi z upośledzeniem wzroku, wyprodukowany przez program
In touch. Jest on dostępny pod adresem:
PO Box 7, London W3 6XJ.
Program In touch jest nadawany o
godzinie 8.45 w czwartkowe wieczory w RADIO BBC 4. Jest on przygotowywany
i prowadzony przez ludzi niewidomych a jego podmiotami zainteresowania
są wszystkie osoby z upośledzeniem wzroku.
Niektóre adresy, których możesz potrzebować
dla uzyskania dodatkowych informacji są podane w formie wykazu na końcu
tego tekstu.
Proszę zwrócić uwagę, że na tej szczególnej
karcie informacyjnej każdy słabowidzący jest nazywany "ona". Jest tak dlatego,
że 72% populacji ludzi słabowidzących jest płci żeńskiej.
Mamy nadzieję, że ta informacja będzie
dla ciebie pomocna.
Co to jest ślepota?
"Niewidomy" - ten termin oznacza wysoki
stopień utraty wzroku, tj. widzenie w dużo mniejszym zakresie niż normalnie
lub niewidzenie zupełnie niczego. Pomimo tego, że słowo "niewidomy" jest
szeroko stosowane dla określenia całkowitej utraty wzroku, to tylko 18% osób
zarejestrowanych jako niewidomi nie ma żadnych użytecznych resztek wzroku.
Pozostałe 82% ma zachowane resztki wzroku, widzenia.
Niektórzy ludzie niewidomi mogą zobaczyć zarys
przedmiotu z odległości 3 metrów.
Osobę uznaje się za niewidomą
według tego co na ten temat czytamy w ustawie o państwowej pomocy z 1948
roku wtedy, gdy "jest na tyle niewidoma, że nie może wykonywać żadnej
pracy, dla której wzrok jest niezbędny i konieczny".
Sytuacja, o której mowa, nie odnosi
się tylko do zatrudnienia, ale także do każdej działalności (aktywności), dla której
wzrok jest potrzebny.
Co to jest niedowidzenie?
Termin "niedowidzenie" odnosi się także do poważnej utraty widzenia, ale nie tak poważnej, jak w przypadku ślepoty. Termin ten generalnie znaczy nie widzieć bardzo dobrze, ale mieć wystarczające ostrość widzenia i pole widzenia, aby czytać czarnodruk i pisać jak osoba widząca.
Co to jest słabowidzenie?
Osłabiony, pogorszony znaczy, że coś,
np. analizator wzroku, nie funkcjonuje tak dobrze jak mogłoby. Ludzie z
osłabionym widzeniem nie mogą widzieć bardzo dobrze. Ludzie, którzy mają
poważnie osłabione widzenie są zatem zarejestrowani jako niewidomi i niedowidzący.
Niektórzy ludzie nie lubią, gdy się
im przylepia etykietki takie jak "niewidomy" lub "niedowidzący". Odbierają oni
te terminy negatywnie i uważają, że wprowadzają one w błąd opinię publiczną. Z tego powodu wolą być określani mianem słabowidzących lub inwalidów wzroku.
Kto może być zarejestrowany jako osoba niewidoma?
Osoba może być uznana za niewidomą
jeśli jest w stanie widzieć jedynie znak litery na samej górze tablicy Snellena
(stosowanej przez optyków i lekarzy okulistów) z odległości
3 metrów. Taką ostrość widzenia określa się ułamkiem 3/60 Sn. Pacjent może widzieć z
odległości 3 metrów (przy zastosowaniu pełnej korekcji szkłami) to, co
osoba normalnie widząca może zobaczyć z 60 metrów.
Niektórzy ludzie niewidomi mogą widzieć więcej niż w opisanym przypadku, ale tylko gdy mają litery umiejscowione dokładnie na "swojej linii widzenia", w zasięgu ich wzroku. W tym przypadku są oni wciąż
bardzo niezaradni, mogą wpadać na różne przedmioty lub potykać się o stopnie
schodów.
Kto może być uznany za niedowidzącego?
Za niedowidzących uznaje się osoby, które pomimo poważnie osłabionego widzenia, nie są aż tak niesprawne sensorycznie, żeby być zarejestrowanymi jako niewidomi. W przypadku niedowidzenia człowiek może nie widzieć znaków liter na tablicy Snellena lepiej od osoby niewidomej, ale jego pole widzenia może być mniej ograniczone lub może on widzieć wyraźniej niż osoba niewidoma, ale tylko w zakresie bardzo ograniczonej przestrzeni (ograniczonego pola widzenia).
Po co rejestrować?
Konieczną sprawą jest bycie zarejestrowanym
jako niewidomy lub niedowidzący, ponieważ upoważnia to do pobierania finansowych
zasiłków (renty inwalidzkiej). RNIB Benefits Rights Office udziela szczegółowej
porady na jakich zasadach można domagać się zasiłku, renty.
Bycie zarejestrowanym oznacza łatwiejszy
dostęp do szeregu specjalnych usług, oprzyrządowania, porad, które
zapewniają organizacje społeczne i instytucje użyteczności społecznej.
Kto rejestruje?
Każda rada hrabstwa, rada okręgu stołecznego i rada miasta Londyn mają rejestr ludzi niewidomych i niedowidzących zamieszkujących na danym terenie. Rejestracja może mieć miejsce tylko na podstawie zalecenia okulisty, w pełni wykwalifikowanego lekarza, który specjalizuje się w dziedzinie oczu i jego ochrony (zobacz punkt 18, poniżej).
Jak możesz trafić do rejestru?
Odwiedź swojego lekarza lub skontaktuj
się ze swoim oddziałem instytucji użyteczności społecznej, by uzyskać bezpłatne
badania u okulisty.
Jeśli jesteś usatysfakcjonowany kryteriami
i chcesz być zarejestrowany, okulista podpisze formularz a twoje nazwisko
będzie przedstawione oddziałowi instytucji użyteczności społecznej, który
załatwi ci wizytę u urzędnika, specjalisty.
Czy wszyscy ludzie niewidomi i niedowidzący są zarejestrowani?
Rejestracja nie jest obowiązkowa i
RNIB szacuje, że każde 3 osoby na 4 kwalifikujące się do rejestracji jako
niewidomi i niedowidzący decydują się nie ujawniać.
Sądzi się, że wielu ludzi jest nieświadomych
korzyści płynących z rejestracji, a z kolei inni nie chcą, by im oficjalnie przyczepiono
etykietkę niepełnosprawnego, inwalidy.
Ile jest ludzi słabowidzących?
Badania OPCS DISABILITY stwierdziły
u 1.7 milionów dorosłych Brytyjczyków "kłopoty w widzeniu".
RNIB szacuje, że 1 milion powyższej
liczby osób kwalifikuje się do rejestracji jako niewidomi i niedowidzący.
Jednak tylko 1/4 z miliona osób jest aktualnie zarejestrowana.
Na całym świecie jest 42 miliony ludzi,
którzy są niewidomi i o wiele więcej ludzi niedowidzących.
Zarejestrowane osoby niewidome i niedowidzące w Zjednoczonym Królestwie w dniu 31 marca 1988 roku.
Anglia
Niewidomi 126828
Niedowidzący 79048
Szkocja
Niewidomi 13760
Niedowidzący 4651
Walia
Niewidomi 8564
Niedowidzący 5764
Irlandia Płn.
Niewidomi 3833
Niedowidzący 1383
Zjednoczone Królestwo
Niewidomi 152985
Niedowidzący 90846
Razem
Słabowidzący 243831
Dane z Irlandii Płn. Pochodzą z 31.12.1987
roku. Dla uzyskania dalszych informacji proszę skontaktować się z biblioteką
RNIB.
Dwie trzecie populacji ludzi z
inwalidztwem wzroku ma ponad 75 lat. Innymi słowy, więcej niż jedna osoba
na pięć w wieku przekraczającym 75 lat jest w poważnym stopniu słabowidząca.
Większość populacji słabowidzących
straciła wzrok w późniejszym okresie życia, ponieważ oczy psują się wraz
z wiekiem. Tylko 9% w populacji osób niewidomych urodziło się z tym inwalidztwem.
6 na każde 10 osób słabowidzących
ma inną poważną chorobę lub kalectwo. Wielu ludzi ma więcej niż jedno.
Jakie są przyczyny ślepoty?
Niektórzy ludzie rodzą się ze ślepotą,
a inni stają się niewidomymi na skutek choroby lub wypadku. Większość osób w tym kraju traci wzrok
w późniejszym okresie życia i zwykle w wyniku procesu starzenia się. Jedną
z najpowszechniejszych przyczyn słabowidzenia w starszym wieku jest zwyrodnienie
plamiste, które dotyka centralnego widzenia.
Utrata centralnego widzenia sprawia,
że czynności wykonywane z bliska, takie jak czytanie stają się trudniejsze,
co powoduje, że osoba z tym schorzeniem wykorzystuje w większym stopniu
widzenie obwodowe. Pomoce optyczne powiększające obraz są bardzo użyteczne.
Powiększone obrazy mogą wtedy łatwiej wpadać na niezdegenerowane obszary
oka i być widzialne.
Innymi stanami chorobowymi, wpływającymi
na ostrość widzenia są: katarakta (zaćma), rozszczepienie siatkówki i zmiany
na dnie oka, typu pocukrzycowego.
Dwa schorzenia chorobowe dotyczące
pola widzenia, tj. pogarszające widzenie obwodowe i boczne to: jaskra oraz
zwyrodnienie barwnikowe siatkówki (widzenie lunetowe).
Bezpieczne poruszanie się w przestrzeni
jest największym problemem, ponieważ zdolność widzenia wszystkiego wokoło
i ujmowania otoczenia "jednym rzutem oka" są ograniczone.
W krajach rozwijających się większość
przypadków ślepoty spowodowanych jest niedożywieniem i chorobami (w innych
krajach właściwa profilaktyka nie dopuszcza do tego). Zarówno dzieci, jak i dorośli mogą stać się niewidomi.
Jak to jest "stać się niewidomym"?
Jak czuje się człowiek w sytuacji utraty wzroku?
Nie ma prostej odpowiedzi na to pytanie,
ponieważ dzieje się to różnie u każdej osoby. Ludzie, którzy tracą
wzrok nagle, wskutek wypadku na przykład, mają skłonność do traktowania
tego faktu jako bardziej bolesnego niż ludzie, którzy urodzili się niewidomi
lub ludzie, którzy tracą wzrok stopniowo. Nie mają tak dużo czasu, aby przystosować
się do inwalidztwa. Może im zająć więcej czasu zdanie sobie sprawy z faktu,
że ślepota to nie koniec świata, wielka tragedia. Z tego powodu mogą być
rozzłoszczeni, przestraszeni i przegnębieni. W końcu jednak wielu ludzi
godzi się ze ślepotą i zaczyna się uczyć jak pokonywać trudności spowodowane
utratą wzroku.
To jak łatwo człowiek przezwycięża trudności
zależy od wielu czynników. Każda jednostka słabowidząca jest indywidualnością
z różnym stopniem utraty wzroku, a co za tym idzie z różnymi potrzebami,
zdolnościami i oczekiwaniami. Każda osoba otrzymuje również pomoc i wsparcie
w różnym zakresie od ludzi z zewnątrz.
Jakie są problemy spowodowane przez inwalidztwo wzroku?
Ślepota może powodować wiele problemów,
ale problemy te będą inne dla każdej osoby i każdy człowiek znajdzie
własne rozwiązania tych problemów.
Jeśli nie możesz widzieć bardzo dobrze,
to może sprawiać ci to trudność, aby poruszać się bezpiecznie po centrum
handlowym. Nawet spacer do parku może być przerażającym doświadczeniem.
Możliwymi rozwiązaniami w takich sytuacjach mogą być: korzystanie z białych
lasek, psa - przewodnika lub poproszenie widzącego kolegi o pomoc.
Niektórym osobom sprawia większą trudność
wykonywanie czynności życia codziennego takich jak ubieranie się lub robienie
herbaty. Istnieje wiele rozwiązań problemów, o których mowa; między innymi
korzystanie ze specjalnego oprzyrządowania, np. szyfru kolorowych guzików,
by powiedzieć jakiego koloru są poszczególne części ubioru. Niektórzy
ludzie mogą potrzebować nauczenia się nowych sposobów wykonywania tej samej
czynności, jak odliczanie sekund w trakcie wlewania wody do imbryka, aby wiedzieć
kiedy będzie on pełny. Działanie to wymaga praktyki i cierpliwości, aby
opanować te techniki.
Czytanie i pisanie może być bardzo
trudne, chociaż więcej niż 50% ludzi z osłabionym widzeniem może właściwie
czytać duży druk. Istnieje także możliwość korzystania z systemów alternatywnych
takich jak: brajl i Moon, taśmy magnetofonowe i korzystanie z pomocy widzącego
przewodnika czytającego.
Jednym z największych problemów spowodowanych
przez ślepotę jest izolacja zarówno fizyczna, jak i społeczna. Bardzo trudne
może być dla niektórych ludzi niewidomych wyjście z domu albo zawieranie
nowych znajomości. Telefon może okazać się jedyną formą kontaktu ze światem.
Ślepota może być kosztowna z powodu konieczności ponoszenia wydatków na specjalne oprzyrządowanie, taksówki, rachunki telefoniczne itd.
Jacy są ludzie niewidomi?
Ludzie niewidomi wywodzą się ze wszystkich
środowisk. Niektórzy są inteligentni, a inni nie. Są niewidomi sportowcy,
ogrodnicy, szachiści, nauczyciele i maszynistki, prawnicy, gospodynie domowe.
Niektórzy ludzie niewidomi są młodzi, ale większość jest w starszym wieku,
ponieważ większość utraciła wzrok wraz z postępującym wiekiem starczym.
Niektóre dzieci niewidome uczęszczają do szkół specjalnych, podczas gdy inne uczą
się w integracji z dziećmi widzącymi. Niektórzy dorośli są zatrudnieni,
ale większość jest bezrobotna lub przebywa na emeryturze.
Typowa osoba niewidoma jest wdową
w starszym wieku, prawdopodobnie cierpi na artretyzm lub ujawnia trudności
w słyszeniu, żyje samotnie na zasiłku, który otrzymuje od państwa i jest
nieświadoma swoich praw i świadczeń, które istnieją, by jej pomóc.
Jaka pomoc jest dostępna od państwa?
Rząd zaopatruje w wiele dobrodziejstw
i świadczeń ludzi z inwalidztwem wzroku, chociaż nie istnieje coś takiego
jak renta inwalidzka z tytułu utraty wzroku. Większość ludzi niewidomych
jest zależna od zasiłków państwowych i większość żyje na granicy nędzy.
Rząd lokalny zapewnia wiele usług
ludziom słabowidzącym, np. przez pracowników socjalnych i nauczycieli.
Kto to robi?
Praca socjalna
Pracownik socjalny, który jest
przygotowany do pracy przy rozwiązywaniu wielu problemów, ale nie specjalizuje
się on w jednej szczególnej dziedzinie jak, np. ślepota.
Instruktor orientacji przestrzennej,
który jest przygotowany do nauczania bezpiecznego poruszania się w przestrzeni
przez osoby niewidome.
Fachowy, techniczny instruktor, który
jest przygotowany do uczenia komunikowania się i w zakresie przyswajania
codziennych umiejętności domowych (czytanie, pisanie, gotowanie, mycie
podłóg itp.).
Pracownik rehabilitacji mający umiejętności
w zakresie poruszania się a także mający takie same kwalifikacje jak techniczny
instruktor.
Zapomogi
"Agencja przyznawania zapomóg" zaopatruje
w szereg zasiłków socjalnych, włącznie ze wsparciem dochodów", zasiłkiem
inwalidzkim itp.
Badanie oczu
Optyk - pracownik mający pełne kwalifikacje
do wydawania okularów i innych przyrządów optycznych.
Oczny optyk - pracownik mający pełne
kwalifikacje do badania wzroku, do wypisywania i wydawania okularów oraz
innych przyrządów optycznych. Ma także przygotowanie w zakresie wykrywania
nieprawidłowości i chorób oczu.
Lekarz od oczu z ogólną praktyka medyczną -
lekarz wykwalifikowany do leczenia chorób oka, ale nie mający kwalifikacji do operowania oka.
Okulista - w pełni wykwalifikowany
lekarz specjalizujący się w dziedzinie oczu i jego profilaktyki. Jedynie
okulista jest przygotowany do diagnozowania i leczenia wszystkich "problemów
oka" i tylko okulista może zarejestrować kogoś jako niewidomego lub niedowidzącego.
Może także przepisać i wydać okulary i inne pomoce optyczne.
"Danina na rzecz inwalidów wzroku"
- każda osoba z inwalidztwem wzroku może skorzystać z daniny.
Kliniki dla inwalidów wzroku są umieszczone
w większości szpitali i mogą pożyczyć pomoce dla osób słabowidzących takie
jak, np. lupy.
Jaka pomoc jest dostępna ze strony organizacji społecznych?
Istnieją liczne organizacje społeczne zrzeszające ludzi pomagających osobom z inwalidztwem wzroku. Podczas, gdy niektóre z nich otrzymują niewielkie sumy od rządu, większość jest niezależnymi instytucjami charytatywnymi, opartymi na darowiznach i datkach od społeczeństwa. Większość powstała, by załatać specyficzne dziury w opiekuńczej funkcji państwa".
Co mogą ludzie widzący zrobić, by pomóc ludziom z inwalidztwem wzroku?
Największym komplementem, jaki możesz
sprawić osobie z inwalidztwem wzroku, jest zapomnieć o jej kalectwie. Nie
szukaj substytutów dla takich słów jak "patrzeć" i "widzieć". Jest czymś
całkowicie akceptowanym powiedzieć: "jestem ślepy, jak nietoperz czy też kret" jeśli
nawet osoba, do której mówisz naprawdę taka jest. Kiedy spotkasz osobę
słabowidzącą, powiedz kim jesteś. Mów bezpośrednio do niej, a nie za pośrednictwem
osób trzecich. Nie odchodź bez powiedzenia, że odchodzisz, bo osoba niewidoma
będzie mówiła do samej siebie, co nie jest miłe.
Zawsze zaoferuj pomoc pierwszy i nie
obawiaj się zapytać: "Jak dużo możesz widzieć?". Jeśli prowadzisz osobę
niewidomą pozwól jej uchwycić swoje ramię. Może być bowiem nieprzyjemne dla niej, jak ją popychasz
od tyłu na nieznane przeszkody. W trakcie prowadzenia, powiedz osobie niewidomej
kiedy zbliżają się schody lub krawężnik, a także czy biegną do góry, czy
do dołu. Wskaż jej potencjalne przeszkody i powiedz, czy znajdują się one
na prawo czy na lewo. Połóż rękę osoby niewidomej na tylnej części krzesła,
aby pomóc jej zorientować się gdzie ona usiadła.
Uważaj, by nie zostawiać drzwi otwartych
i zawsze kładź rzeczy na swoje miejsce.
Jeśli sądzisz, że ktoś może potrzebować
trochę pomocy, zapytaj o to. Pozwól powiedzieć tej osobie jakiego rodzaju
pomocy by sobie życzyła. Pomoc ta może dotyczyć po prostu robienia zakupów,
podwiezienia na dworzec, wstawienia bezpiecznika lub odczytania na głos
listu.
Powiedz jej o usługach opisanych w
tej ulotce. Większość ludzi niewidomych nie wie o szeregu usług
i zasiłków, które przysługują jej z tytułu kalectwa.
Niektóre mity o ślepocie
Ludzie niepełnosprawni często mówią,
że mogą sami uporać się z kalectwem, a to postawy pełnosprawnych wobec
nich czynią ich "upośledzonymi". Istnieje wiele mylnych i nieprawdziwych wyobrażeń, mitów na temat
ślepoty, które powodują problemy u ludzi niewidomych. Oto niektóre z nich:
MIT 1 - Ludzie niewidomi nic nie widzą.
Najpowszechniejszy mit głosi, że wszyscy
ludzie niewidomi żyją w świecie całkowitej ciemności. W rzeczywistości
tylko około 18% ludzi niewidomych nie ma wcale zdolności widzenia, tzn. nie widzi nic
i większość z tych osób jest niewidoma od urodzenia.
Pozostałe 82% ludzi niewidomych ma
widzenie obniżone w różnych stopniach. Niektórzy są w stanie tylko rozróżniać
niewyraźne barwy i kształty. Jeszcze więcej osób może odczytać duży druk,
a niektórzy mogą nawet odczytać zwykły druk.
Słabowzroczność wpływa na ostrość wzroku
(wyrazistość, przejrzystość widzenia) i pole widzenia. Niektóre choroby analizatora wzrokowego dotyczą obniżenia ostrości, a inne zawężenia pola widzenia. Nie jest niezwykłym jednak faktem,
że niektórzy cierpią na więcej niż jeden defekt wzroku.
MIT 2 - Ludzie niewidomi mają specjalne, wyjątkowe zdolności, uzdolnienia.
Następny mit głosi, że ludzie niewidomi
są obdarzeni lepszym zmysłem dotyku, słuchu, smaku lub powonienia, co jest
związane z kompensacją braku wzroku. De facto jest tak, że gdy sprawność
jednego zmysłu obniża się, ludzie naturalnie częściej posługują się innymi
pozostałymi im zmysłami, aby zgromadzić pełne informacje o otoczeniu.
Nie istnieje żaden "szósty zmysł", który umożliwia ludziom z inwalidztwem wzroku dokonywanie takich niezwykłych wyczynów jak
wsiadanie do właściwego autobusu lub przygotowywanie posiłku bez udziału
wzroku. Wykonywanie takich czynności wymaga wprawy i systematycznej praktyki.
Ludzie z inwalidztwem wzroku nie są wcale bardziej lub mniej inteligentni, weseli, wylewni, twórczy lub muzykalni
niż ludzie widzący. Jeśli naprawdę zdarzy im się mieć jedną z tych cech
lub jedno z tych uzdolnień, to przytaczając słowa Davida Scotta Blackhalla (niewidomego
prezentera) "dzieje się tak dlatego, że są oni ludźmi, a nie dlatego, że
są oni niewidomi".
MIT 3 - Ludzie niewidomi poznają dotykiem twarze innych ludzi.
Istnieje mit, ze ludzie niewidomi odczuwają dotykiem twarze innych, aby dowiedzieć się jak oni wyglądają. W rzeczywistości
77% ludzi niewidomych ma zachowane wystarczające resztki wzroku, aby móc
rozpoznawać z bliska twarze swoich przyjaciół. Jeśli niewidoma osoba nie rozpozna
ciebie, to po prostu zapyta ciebie kim jesteś. Odczuwanie dotykowe twojej
twarzy nie będzie pomocne.
Prawdą jest jednak, że ludzie z wieloma,
złożonymi upośledzeniami (w tym głuchoniewidomi) mogą wykorzystywać dotyk jako strategię rozpoznawania
ludzi i przedmiotów. Tak dzieje się wtedy, gdy są oni niezdolni do porozumiewania
się werbalnego za pomocą mowy. Dotyk może być wtedy jedynym sposobem zrozumienia
świata i wyrażania swoich uczuć.
MIT 4 - Wszyscy niewidomi ludzie czytają brajlem.
Brajl jest formą tekstu wytłoczonego
na specjalnym papierze (brajlonie), w specjalnej tabliczce zwanej brajlowską,
stosowaną przez ludzi niewidomych na całym świecie. Uważa się, że jedynie
około 12.000 ludzi czyta regularnie brajlem w tym kraju. Czytanie brajlem
jest niezbędne dla rozwijania zmysłu dotyku i jest to czynność często trudna
dla ludzi w podeszłym wieku.
Łatwiejszą formą pisma wytłaczanego
jest system doktora Moona, który ma większe litery, ale nie jest tak powszechnie
stosowany jak brajl.
Wielu ludzi słabowidzących posługuje
się dużym drukiem i książkami mówionymi nagranymi na taśmach magnetofonowych (obecnie na płytach, kartach pamięci itp.).
MIT 5 - Wszyscy ludzie niewidomi mają psy pełniące rolę przewodników.
W tym kraju jest około 6000 właścicieli
psów - przewodników, co stanowi niewielki odsetek ogólnej liczby ludzi
słabowidzących. Istnieje kilka przyczyn takiego stanu rzeczy. Większość
ludzi słabowidzących jest w starszym wieku. Wielu ma dodatkowe kalectwo
lub chorobę i dlatego nie opuszcza własnego domu. Co więcej, ludzie w podeszłym
są niezdolni do opiekowania się "zdrowymi" i żywotnymi zwierzętami, które muszą
być systematycznie karmione i tresowane. Większość ludzi niewidomych po
prostu woli korzystać z innych pomocy takich jak biała laska lub ludzie
widzący. Natomiast dla ludzi, którzy mają takie psy stanowią one
bezcenną pomoc i są najlepszymi przyjaciółmi.
MIT 6 - Ludzie niewidomi nie mogą być zatrudnieni w tzw. "normalnych zawodach".
Czasy kiedy aktywność zawodowa ludzi
niewidomych sprowadzała się do plecenia koszyków i strojenia fortepianów
minęły bezpowrotnie. W czasach nowej technologii, zatrważającego postępu
techniczego wynaleziono, np. takie "cuda techniki" jak mówiące komputery.
Rewolucja techniczna sprawia, że istnieje bardzo niewiele zawodów, których
nie mogą wykonywać ludzie niewidomi. Są bowiem słabowidzący i niewidomi nauczyciele,
prawnicy, pracownicy socjalni, informatycy, bankierzy itd. Zawód - kierowca
autobusu jest jednak wciąż nie wskazany dla niewidomych.
UŻYTECZNE ADRESY
Agencja Zapomogowa, Benefit Enquiry Line tel. 0800882200
Zapewnia wolne i poufne porady w zakresie
zapomóg socjalnych i sposobów starania się o nie.
Psy-przewodnicy dla Stowarzyszenia
Niewidomych
Alexandra House 9-11 Park Street, Windsor, Berkshire SL4 1JR tel. 0753-8557
Tresuje psy na przewodników osób niewidomych
i uczy tych ostatnich jak korzystać z tych psów.
Narodowa Federacja Niewidomych
National Office, Unity, Smyth Street,
Westgate
Wakefield WF 1 1ER tel. 0924-291313
Organizacja samopomocy dla ludzi słabowidzących
Stowarzyszenie Niedowidzących
Queen's Road, Doncaster, South Yorkshire
DN 1 2NX Tel. 0302-368998
Zapewnia informacje i usługi dla ludzi
z osłabioną zdolnością widzenia
Królewski Narodowy Instytut dla Niewidomych
224 Great Portland Street, London W1N
6AA tel. 071-388 1266
Jest to największa organizacja dla
niewidomych i niedowidzących ludzi w tym kraju. Za cel stawia sobie podniesienie
standardu życiowego ludzi słabowidzących przez zapewnienie im dostępu do różnorodnych
usług, towarów, informacji i porad.