MITY O ŚLEPOCIE I LUDZIACH NIEWIDOMYCH ORAZ SŁABOWIDZĄCYCH
Oto powszechnie spotykane mity o ślepocie i ludziach
niewidomych oraz słabowidzących.
Ludzie niewidomi i słabowidzący:
- Nie widzą nic albo nie widzą niczego poza ciemnością.
- Nie powinni korzystać z zachowanych resztek widzenia, ponieważ mogą zupełnie stracić wzrok na skutek korzystania z nich.
- Są zupełni inni niż ludzie widzący.
- Są dokładnie tacy sami, jak inne osoby z uszkodzeniem wzroku i dokładnie tacy sami, jak inni ludzie niepełnosprawni.
- Wszyscy czytają brajlem, mają białe laski, i korzystają z pomocy własnych psów-przewodników.
- Urodzili się wszyscy w taki sam sposób tzn. jako niewidomi, niewidzący.
- Są ślepotą ukarani i pokutują w ten sposób za swoje grzechy.
- Są odważniejsi i szczęśliwsi niż ludzie widzący.
- Dotykają twarzy nieznajomych, aby dowiedzieć się jak oni wyglądają.
- Mają tzw. szósty zmysł, a ponadto mają znacznie lepszy słuch i dotyk niż ludzie widzący.
- Są wszyscy dobrymi muzykami.
- Są tępi i głupi.
- Są całkowicie niezdolni do samodzielności, nie są w stanie nic sami zrobić.
- Potrafią jedynie stroić fortepiany lub pleść koszyki.
- Wszyscy mieszkają w specjalnych domach, gdzie wszystko robią za nich inni ludzie.
- Nie używają oświetlenia w swoich domach ani nie mają obrazów na ścianach.
- Nie oglądają telewizji ani nie uprawiają "ryzykownych" sportów w terenie otwartym.
- Znają tylko inne osoby niewidome i nie znają żadnych osób widzących.
- Mają przyjaciół, którzy są także niewidomi (nie mają widzących przyjaciół).
- Nie zależy im na własnym wyglądzie.
- Nie mogą wstępować w związki małżeńskie ani nie mogą mieć dzieci.
- Otrzymują rentę z powodu swojej niepełnosprawności.