Potrzeba wczesnej interwencji wobec dzieci z uszkodzonym narządem słuchu

Wczesna interwencja rozumiana jako ogół działań diagnostyczno-korekcyjno-rehabilitacyjnych, których podmiotem jest małe dziecko niepełnosprawne i działań wspierających skierowanych na jego środowisko rodzinne zajmuje bardzo istotne miejsce we współczesnej pedagogice specjalnej. W referacie starano się dokonać usystematyzowania i analizy argumentów przemawiających za podejmowaniem wczesnej interwencji wobec dzieci z uszkodzonym słuchem; próbowano także przeanalizować wzajemne relacje pomiędzy wczesną interwencją a profilaktyką. Rozważaniom poddano rolę rodziny, a zwłaszcza rodziców w procesie wczesnej interwencji wobec dziecka niesłyszącego zwracając uwagę, iż w praktyce to oni stają się wiodącymi rewalidatorami swego dziecka.