prof
dr hab. Zdzisław Bartkowicz
Zakład
Psychopedagogiki Specjalnej UMCS
w
Lublinie
Psychoterapia resocjalizująca
– zwątpienia i nadzieje
Wykolejenie społeczne, rozumiane
jako antagonizm destrukcyjny, obejmujący całą praktycznie osobowość jednostki,
wymaga przede wszystkim działań naprawczych, korygujących sposób w jaki
postrzega ona i odczuwa otoczenie oraz samą siebie. Wydawać by się więc
mogło, że pojmowanie resocjalizacji jako w pierwszym rzędzie psychoterapii
i w związku z tym nasycenie resocjalizacji psychoterapią jest zupełnie
naturalne. Tymczasem problem czy i w jakim stopniu resocjalizowanie jednostki
może i powinno być psychoterapią należy wciąż do niezwykle kontrowersyjnych.
Poważne dyskusje, czy przestępcy zasługują na terapię i czy moralne jest
łagodzenie dotkliwości kary dowodzą jak dalece niebezpieczne jest odchodzenie
pedagogiki resocjalizacyjnej od jej źródła – pedagogiki specjalnej.Ile
jest tendencyjności w dobieraniu empirycznych dowodów na nieskuteczność
psychoterapii resocjalizującej? Jeśli psychoterapia, to jaka i komu? Czy
kondycja polskiej pedagogiki resocjalizacyjnej zezwoli na podjęcie wyzwania
czasu: zastąpienia restrykcji pomocą?