Mirosława Brasławska – Haque
Doktorant UMCS
 

Miejscem, w którym rozpoczyna się edukacja integracyjna dzieci niepełnosprawnych z dziećmi pełnosprawnymi jest przedszkole. Wczesna integracja społeczna dzieci obu grup stwarza korzystne sytuacje wspierające ich wzajemne relacje i umiejętności zgodnego współżycia i współdziałania. Jednak samo przebywanie w grupie integracyjnej nie przesądza o społecznej integracji dzieci. Istota integracji tkwi w kształtowaniu pozytywnych stosunków emocjonalno – społecznych między dziećmi na drodze wzajemnego poznawania się, zrozumienia, wzajemnej akceptacji i tolerancji. Przedstawione w komunikacie wyniki badań są fragmentem badań dotyczących rozwoju społecznego dzieci objętych przedszkolną edukacją integracyjną.

Przeprowadzone badania, którymi objęto 50 dzieci pełnosprawnych (6 - letnich) z 3 grup integracyjnych (w Puławach i Rykach) miały na celu określenie: Jak dzieci pełnosprawne postrzegają swoich niepełnosprawnych rówieśników? W tym celu określono pozycję społeczną dzieci niepełnosprawnych w grupie, stosunek emocjonalny dzieci względem siebie, ukazano stan wiedzy na temat niepełnosprawności wśród dzieci pełnosprawnych oraz ustalono jaka kategoria niepełnosprawności utrudnia bądź uniemożliwia dzieciom włączenie się w społeczność grupy i osiąganie pozytywnych relacji z dziećmi. Integracja to nie tylko szansa na lepszy rozwój psychiczny i społeczny jednostek upośledzonych. Integracja to także szansa dla nas dla ludzi zdrowych, gdyż osoba upośledzona ma do odegrania szczególną rolę we współczesnym stechnicyzowanym społeczeństwie. Polega ona na możliwości powrotu do najprostszych i zarazem najistotniejszych wartości, jakimi są zaufanie, szczerość, wrażliwość na prawdę i zdolność do miłości (E. Tomasik, 1982), a czego należy uczyć się już od najmłodszych lat.