Mirosława Brasławska
– Haque
Doktorant UMCS
Miejscem,
w którym rozpoczyna się edukacja integracyjna dzieci niepełnosprawnych
z dziećmi pełnosprawnymi jest przedszkole. Wczesna integracja społeczna
dzieci obu grup stwarza korzystne sytuacje wspierające ich wzajemne relacje
i umiejętności zgodnego współżycia i współdziałania. Jednak samo przebywanie
w grupie integracyjnej nie przesądza o społecznej integracji dzieci. Istota
integracji tkwi w kształtowaniu pozytywnych stosunków emocjonalno – społecznych
między dziećmi na drodze wzajemnego poznawania się, zrozumienia, wzajemnej
akceptacji i tolerancji. Przedstawione w komunikacie wyniki badań są fragmentem
badań dotyczących rozwoju społecznego dzieci objętych przedszkolną edukacją
integracyjną.
Przeprowadzone
badania, którymi objęto 50 dzieci pełnosprawnych (6 - letnich) z 3 grup
integracyjnych (w Puławach i Rykach) miały na celu określenie: Jak dzieci
pełnosprawne postrzegają swoich niepełnosprawnych rówieśników? W tym celu
określono pozycję społeczną dzieci niepełnosprawnych w grupie, stosunek
emocjonalny dzieci względem siebie, ukazano stan wiedzy na temat niepełnosprawności
wśród dzieci pełnosprawnych oraz ustalono jaka kategoria niepełnosprawności
utrudnia bądź uniemożliwia dzieciom włączenie się w społeczność grupy i
osiąganie pozytywnych relacji z dziećmi. Integracja to nie tylko szansa
na lepszy rozwój psychiczny i społeczny jednostek upośledzonych. Integracja
to także szansa dla nas dla ludzi zdrowych, gdyż osoba upośledzona ma do
odegrania szczególną rolę we współczesnym stechnicyzowanym społeczeństwie.
Polega ona na możliwości powrotu do najprostszych i zarazem najistotniejszych
wartości, jakimi są zaufanie, szczerość, wrażliwość na prawdę i zdolność
do miłości (E. Tomasik, 1982), a czego należy uczyć się już od najmłodszych
lat.