Zreformowana szkoła jest szansą na rozwiązanie najważniejszych problemów integracji dzieci niepełnosprawnych z rówieśnikami oraz na eliminowanie barier i stereotypów w myśleniu społecznym. Nowo powstałe i dopuszczone przez MEN do użytku szkolnego programy nauczania akcentują potrzebę zindywidualizowanego podejścia do każdego dziecka. Wskazują ponadto na zmianę roli nauczyciela, z nauczającej na wspierającą rozwój dziecka. Nauczyciel- animator powinien dostarczać okazji do zróżnicowanej aktywności swoich wychowanków oraz łączyć naukę z zabawą. Kształtowanie i rozwijanie w uczniach umiejętności: współdziałania, współpracy z rówieśnikami, skutecznego komunikowania się oraz postawy szacunku i tolerancji dla inności drugiego człowieka może odbywać się przez stosowanie metod aktywizujących i zabaw interakcyjnych. Oddziaływania wychowawcze nauczyciela szczególnie w klasach integracyjnych powinny opierać się na postulatach zgodnych z wizją szkoły XXI wieku, która respektuje godność i swobodny dostęp każdego dziecka do edukacji wspierającej rozwój i adekwatnej do jego potrzeb. Moje wystąpienie będzie próbą skonfrontowania rzeczywistych oddziaływań wychowawczych nauczyciela z teoretycznymi założeniami zgodnymi z kierunkami wdrażanej obecnie reformy.