dr Stanisława Mihilewicz
Uniwersytet Wrocławski
Instytut Pedagogiki
 
 
Potencjalne możliwosci dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD) w kształtowaniu schematu ciała i przestrzeni


Dzieci z MPD odpowiednio usprawniane robią postępy w rozwoju, co zależy nie tylko od metody psychoruchowego usprawniania dziecka, lecz także od potencjału rozwojowego ich ośrodkowego układu nerwowego. Nawet z najcięższymi objawami klinicznymi MPD stwierdza się niejednokrotnie znaczny postęp w ich rozwoju psychoruchowym. W doniesieniu z badań własnych pragnę ukazać potencjalne możliwości w kształtowaniu schematu ciała i przestrzeni u dzieci z MPD w normie intelektualnej w wieku 7;0-8;6 i 8;7-12;0. Rezultaty badawcze uzyskano z analizy kliniczno psychologicznej oraz statystycznej dokonanej na podstawie badań 40 dzieci z MPD i grupy kontrolnej liczącej 40 osób dzieci zdrowych. Obie grupy prezentowały rozwój intelektualny w normie. Oceny wyników dla wszystkich wymienionych aspektów dokonano według ustalonych norm przewidzianych dla odpowiedniego wieku w teście Schematu Ciała. W dyskusji zaprezentowana zostanie pojemność bezpośredniej pamięci wzrokowej, poziom strukturalizacji percepcyjnej i integracji wzrokowo – ruchowej oraz orientacji przestrzennej u dzieci w wieku 7;0-8;6 i w wieku starszym 8;7-12;0 w fazach konstruowania i reprodukowania człowieka ze wzoru zgodnie z potencjalnymi możliwościami dziecka z MPD.