Zmieniająca się sytuacja prawna i ekonomiczna naszego kraju niewątpliwie dotyka wszystkich obywateli, zarówno tych sprawnych, jak i z niepełnosprawnością. Ale czy zmienia się również stosunek tej zdrowej części społeczeństwa do niepełnosprawnej? Jaka jest świadomość problemów i sytuacji społecznej osób z niepełnosprawnością? Jak jest rozumiana i akceptowana idea integracji społecznej tych ludzi? Na te pytania szukałam odpowiedzi u 120 studentów pedagogiki (kierunek: opiekuńczo-wychowawcza i wczesnoszkolna), studiów stacjonarnych, wieczorowych i zaocznych, za pomocą ułożonej przez siebie ankiety, zawierającej pytania otwarte. Znaczna grupa badanych przeze mnie osób posiadała wiedzę z zakresu pedagogiki specjalnej. 1/3 z badanych była w trakcie zajęć z pedagogiki specjalnej z elementami rewalidacji. Większość respondentów miała bezpośredni kontakt z osobami z niepełnosprawnością, ale znajomość ich sytuacji życiowej oraz chęć zaangażowania się w konkretne działania na rzecz niepełnosprawnych, w moim odczuciu jest zdecydowanie niewystarczająca lub pozostaje w sferze życzeniowej. Uzyskany w wyniku badań materiał skłonił mnie do wysunięcia następujących wniosków: