mgr Zenon Gajdzica
UŚ Filia w Cieszynie


Nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej w zreformowanej szkole powszechnej, jako organizator procesu kształcenia dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim

Obecnie mocno podkreśla się podobieństwo rozwoju dzieci upośledzonych umysłowo oraz dzieci w normie intelektualnej, należy jednak być świadomym wielu utrudnień, z jakimi spotykają się uczniowie o obniżonej sprawności umysłowej w edukacji szkolnej. Wyraźna tendencja w poszukiwaniu „analogii” procesów rozwojowych, sprzyja z pewnością idei integracji w kształceniu. Niestety, niesie ze sobą także wiele niebezpieczeństw w postaci niedostrzegania specyficznych potrzeb edukacyjnych dzieci z ujemnymi odchyleniami od normy - utożsamianej przecież bardzo często z przeciętnością. Organizacja kształcenia specjalnego warunkowana jest specyficznymi trudnościami w uczeniu się dzieci niepełnosprawnych. Wymaga zaangażowania „nieprzeciętnych” środków i stworzenia optymalnych warunków dopasowanych do możliwości i potrzeb dziecka upośledzonego, często odległych od tych, które spotykamy w szkołach powszechnych. W szczególnie trudnej sytuacji znajdują się uczniowie z lekkim upośledzeniem umysłowym. Zaburzenia w ich rozwoju nie manifestują się w sposób jaskrawy, a ich specjalne potrzeby edukacyjne są często niedostrzegane lub z różnych względów bagatelizowane. Dlatego ich rzeczywista sytuacja w szkole powszechnej uzależniona jest w znacznym stopniu od nauczyciela – jego wiedzy, zaangażowania i umiejętności zorganizowania pracy lekcyjnej.